પૂર્વછાયો- દેશદેશના દાસનાં, લખિયાં ગામ ને નામ । હવે લખવા પરચા, મારા હૈયામાં ઘણી હામ ।।૧।। પ્રભુ તિયાં પ્રભુતાઇની, આશ્ચર્ય ન મળે કાંઇ । પૂરણકામ પુરૂષોત્તમ, સરવે સામર્થી જે માંઇ ।।૨।। તેહ પ્રભુજી પ્રકટી, કર્યાં બહુ બહુ કાજ । લૌકિકમાં અલૌકિક લીળા, દેખાડી મહારાજ ।।૩।। સમૈયા સદાવ્રત માંહિ, અખૂટ રહ્યાં જે અન્ન । મહારૂદ્ર અતિરૂદ્ર આપે, કર્યા વિષ્ણુજગન ।।૪।। તેહમાંહિ તલભારની, વળી નાવી ખરચતાં ખોટ્ય । વિના નાણે જગ જાણે, વિપ્ર જમાડ્યા કોટ્ય ।।૫।। ચોપાઇ- તેહ વિના જે પરચા અન્ય, કહું સાંભળજયો સહુ જન । પ્રથમ પર્વતભાઇની વાત, કહું વર્ણવી તેહ વિખ્યાત ।।૬।। કણબી કુળમાં કારણરૂપ, અતિ ઉત્તમ ભક્ત અનુપ । સ્વામી રામાનંદજીને મળી, જેની દેહદશા તેહ ટળી ।।૭।। પછી સ્વામી સહજાનંદ જેહ, પૂરણબ્રહ્મ પ્રકટ્યા તેહ । તે પ્રભુ પ્રકટની મૂરતિ, તેથી ન રહેતી વેગળી વૃત્તિ ।।૮।। તોય ઉપજયો એમ વિચાર, કેવો હશે નૃસિંહ અવતાર । હતું અંતર એ વિચાર સમેત, ગયા કૃષિ કરવાને ખેત ।।૯।। રાખી વૃત્તિ પ્રભુમાં એકતાર, સ્વામી સહજાનંદ મોઝાર । જોઇ મહારાજશ્રીની મૂરતિ, સુખસાગર સુંદર અતિ ।।૧૦।। પછી જોયું તેને આસપાસ, દિઠો અતિ અતિ પરકાશ । તેમાં ચોવિશ જે અવતાર, દીઠા જુજવા રૂપ આકાર ।।૧૧।। મત્સ્ય કચ્છ વારાહ નૃસિંઘ, વામન પરશુરામ અનઘ । રામ કૃષ્ણ બુધ્ધ ને કલંકી, પુરૂષઅવતાર અલૌકી ।।૧૨।। સુયજ્ઞપુરૂષ જે અનુપ, કપિલ દત્તાત્રેયસ્વરૂપ […]
read more