વળી વિષયી જનનાં વાયક રે, ભર્યા ભરપૂર ભૂંડાઈયે ।। હોય સહુને દુઃખના દાયક રે, એથી સુખિયાં શું થાયે ।। ૧ ।। જોને આગ્નીધ્ર દીર્ઘતમા રે, વિષય સારુ વિલખ્યા છે ।। એનાં વચન શોધી શાસ્ત્રમાં રે, સર્વે લૈને લખ્યાં છે ।। ૨ ।। વળી વસિષ્ઠ ને દુર્વાસા રે, લોભી ક્રોધી કાવે છે ।। એના અંતરની જે આશા રે, સર્વે શાસ્ત્ર જણાવે છે ।। ૩ ।। માટે જે જનમાં ગુણ જેવો રે, એવો આપે સેવકને ।। કહે નિષ્કુળાનંદ ન સેવો રે, જાણી એવા વિવેકને ।। ૪ ।। read more

કહ્યાં ષટ દશ પદ આ ખોળી રે, સહુ જનને સમજાવાને ।। કહ્યું તન મનમાં મે તોળી રે, જેમ છે તેમ જણાવાને ।। ૧ ।। કોય પીયૂષ  રસને પાઈ રે, ઉછેરે નર ઉરગને ।। તોય નિરવિખ તે ન થાય રે, વાધે વિખ એના અંગને ।। ૨ ।। જોને જેવો ગુણ જે બીજે  રે, તેવો તેહ જણાવે છે ।। તેની કોટી જતન જો કીજે રે, તોય તે શું બદલાવે છે ? ।। ૩ ।। એવા ઝેરીલા જન જાણી રે, તરત તેને તજી દેવા ।। સુણી નિષ્કુળાનંદની વાણી રે, શુદ્ધ સંતની કરીએ સેવા ।। ૪ ।। read more

રાગ-ગરબી ‘સજયા શણગાર શોભતા રે, આજ સખી વ્રજરાજ’ કઠણ  વચન  કહું  છું  રે,  કડવા  કાંકચ્ય   રૂપ ।। દરદીને  ગોળી  દઉં  છું  રે,  સુખ  થાવા  અનુપ ।। ૧ ।। ખરે મને જે જન ખાવશે રે, આવું જે ઔષધ ।। જીરણ  રોગ તેનો જાવશે રે, સુખી થાશે સદ્ય ।। ૨ ।। પણ બીક રહે છે બોલતાં રે, સાચી દેતાં શિખ ।। ખરાં છિદ્ર  કેના ખોલતાં રે, વવાઈ જાશે વિખ ।। ૩ ।। દેહમાનીને  દિલમાં  રે,  સુણતાં  જાશે  સુખ ।। પ્રજળશે   તેહ  પળમાં  રે,  દાજયે  થાશે  દુઃખ ।। ૪ ।। માટે કહું ન કહું કોઈને રે, એમ આવે વિચાર ।। નિષ્કુળાનંદ વિચારી જોઈને રે, પછી કરું ઉચ્ચાર ।। ૫ ।। read more

સુણો સાધુ શુકજી સરખા રે, નારદ જેવા નેક ।। નથી ઉપમા માનો મૂરખા રે, ઉર કરો વિવેક ।। ૧ ।। જડભરત  જેવા  જાણિયે  રે,  સનકાદિક  સમાન ।। કદરજ  જેવા વખાણિયે રે,  ખરા  ક્ષમાવાન ।। ૨ ।। એવી સાધુતાને આશરી રે, જયારે લીધો જોગ ।। ત્યારે પ્રીત સહુશું પરહરી રે, ભૂલવા ભવભોગ ।। ૩ ।। એની રીત્યે રીત્ય આપણી રે, બીજી રીત્યે બાધ ।। પરહરો  પરી   પાપણી  રે,  વળગી  એ  વરાધ ।। ૪ ।। ફોગટ  પડતા બીજા ફંદમા  રે, આવે દુઃખ અત્યંત ।। નિષ્કુળાનંદ આનંદમાં રે,  સદા  રહોને  સંત ।। ૫ ।। read more

શુકજીએ નથી સંઘર્યું રે, ધાતુ વળી ધન ।। નાણું નારદે ભેળું ન કર્યું રે, કહે છે કોયે દન ।। ૧ ।। જડભરતે ન  જોડાવિયું  રે,  ગાડું  ગાડી  વેલ ।। કદરજનું વ્યાસે કા’વિયું રે, ખરી ક્ષમાનો ખેલ ।। ૨ ।। સનકાદિકે સુખ કારણે રે, ઘોડું ન રાખ્યું ઘેર ।। આ તો બાંધ્યાં બીજાને બારણે  રે, કરવા કાળો કે’ર ।। ૩ ।। મેલી ઊભી અસલ રીતને રે, નકલ લીધી નેક ।। તે તો ચોટી ગઈ ચિત્તને રે, છોડી ન છૂટે છેક ।। ૪ ।। કોઈ કહે  એની  કોરનું  રે,  તેશું  બંધાયે વેર ।। કહે નિષ્કુળાનંદ નોરનું  રે, મુંપર રાખજો મે’ર ।। ૫ ।। read more

જરૂર જાવું  છે  જાણજો  રે,  પ્રભુજીની પાસ ।। એવી દેશિયે  મ આણજો રે, વણ કર્યે તપાસ ।। ૧ ।। જાણો  જગમોટાઈ  જૂઠ  છે  રે,તેની  તજો  તાણ ।। એને ઇચ્છે તે હૈયાફૂટ  છે રે, ન ઇચ્છે સુજાણ ।। ૨ ।। મેલો લાભ આ લોક સુખનો રે, પ્રીત કરો પરલોક ।। એ તો મત છે મૂરખનો રે, ખોટે હરખ શોક ।। ૩ ।। રૂડા સંતની  રીતડી રે, જાણો  જુદી જન ।। જેને પ્રભુ  સાથે  પ્રીતડી  રે,  તે  વિચારો  મન ।। ૪ ।। માથે કલંક  ને  મરશું  રે,  એ  તો  છે  અકાજ ।। તે તો નિષ્કુળાનંદ નરસું રે, જોઈ રીઝે નહિ રાજ ।। ૫ ।। read more

શોધી આવ્યો તું સત્સંગમાં રે, ભજવાને ભગવાન ।। આવ્યો તૈયે તારા અંગમાં  રે, નો’તા મોટ્યપ માન ।। ૧ ।। સહુ સંતને શીશ નામતો રે, થૈને દાસાનુદાસ ।। ગુણ ગોવિંદજીના ગાવતો રે, જગથી થૈ ઉદાસ ।। ૨ ।। એહ ગયું તારી ગાંઠ્યનું રે, બીજું પેઠું પાપ ।। લઈ લીધું લક્ષણ લાંઠ્યનું રે, અવળું કર્યું આપ ।। ૩ ।। બની  વાત  ગઈ  બગડી  રે,  કવથાણું  છે  કામ ।। દિલે સળગે છે સગડી રે, સહુનો થાવા શ્યામ ।। ૪ ।। નાને ગુણે મોટપ્ય ન મળે રે, વિચારી જોને વાત ।। કહે નિષ્કુળાનંદ કાં બળે રે, ઠાલો દી ને રાત ।। ૫ ।। read more

મોટા  થાવાનું  મનમાં  રે,  દલમાં  ઘણો ડોડ ।। તેવા  ગુણ  નથી  તનમાં  રે,  કાં  કરે  તું કોડ ।। ૧ ।। તું તપાસી જોને તુજને રે, ઊતરી અંતર માંય ।। પછી ઇચ્છજયે થાવા પૂજયને રે, તેનું નથી કાંય ।। ૨ ।। કામ ક્રોધ વળી લોભ છે રે, લિયે છે તારી લાજ ।। તેણે કરી અંતરે ક્ષોભ છે રે, જો વિચારી આજ ।। ૩ ।। ભૂંડા ઘાટ ઊઠે છે ભીતરે રે, જે ન કહેવાય બા’ર ।। એહ વાતનો તારે અંતરે રે, નથી નર વિચાર ।। ૪ ।। નથી ખેાળતો ખોટ્ય માંયની  રે, દે છે બીજાને દોષ ।। કહે નિષ્કુળાનંદ ન્યાયની રે, અમથો શો અપસોષ ।। ૫ ।। read more