સોરઠા:- સમરું શ્રીઘનશ્યામ, મંગળ  કરવા માહેરું ।। અમૃતપદ  એ  નામ, અમંગળ  અળગું  કરે ।। ૧ ।। ધર્ય થકી  ધરિયે ધ્યાન, પ્રગટ  પુરુષોત્તમતણું ।। નિર્વિઘ્ન હોય  નિદાન, વિઘ્ન સર્વે વિરમે  વળી ।। ૨ ।। દોહા :- અતિ ઝીણી છે આ કથા, કહે ન સમજે કોય ।। સો સંક્ષેપે  સૂચવું, મતિ  દિયો એવી  મોય ।। ૩ ।। વારમવાર  વિનય કરી, કરું કથા ઉચ્ચાર ।। મતિ  અતિ પોં’ચે નહિ, તે પોં’ચાડો તમે પાર ।। ૪ ।। સદ્ગુરુ  શિષ્ય  સંવાદ શું, કરું કથા પ્રકાશ ।। જે સુણતાં શુદ્ધ શિષ્યને, હોય હૃદય તમ નાશ ।। ૫ ।। શિષ્ય  ઉવાચ :- દોહા :- શિષ્ય કહે સદ્ગુરુ સુણો, પૂછું  છું લાગી પાય ।। મૂર્તિ જોવા મહારાજની, ઇચ્છુ  છું હું ઉરમાંય ।। ૬ ।। દિન બહુનો  દાખડો, કરું  છું કૃપાનિધાન ।। પણ  આજ સુધી અંતરમાં, ભાળ્યા નહિ ભગવાન ।। ૭ ।। જેમ   કહો   તેમ   કરું,   હાથ જોડી રહું હજૂર ।। દીનબંધુ  દયા  કરો, તો હરિ દેખાય ઉર ।। ૮ ।। અંતર મારું  અણોસરું, વણ  દીઠે વ્રજચંદ ।। જયારે  દેખું  જગપતિ, ત્યારે  સુખ આનંદ ।।૯।। એમ શિષ્ય સદ્ગુરુને કહે, અરજી એહ મહારાજ ।। અંતરમાં ઇચ્છા  ઘણી, નાથ  નીરખવા કાજ ।।૧૦।। સદ્ગુરુ  ઉવાચ :- દોહા :- સદ્ગુરુ  કહે શીદ કરે, અમથો શિષ્ય ઉમંગ ।। સાંભળ્ય  તારાં  સંબંધી, કેને  છે  સતસંગ  […] read more

શિષ્ય  ઉવાચ :- દોહા :- ત્યારે  શિષ્ય  કહે  સમજયો  સહી,  જે  જે  કહી  કૃપા  કરી  વાત ।। આજ થકી  મેં  ઓળખ્યાં,  ઘરને કરી છે  ઘાત ।। ૧ ।। એહ વિના  એવા  કોયે, બીજા જે દગાબાજ ।। કૃપા કરી કે’જો ફરી, ઓળખું એને હું  આજ ।। ૨ ।। સદ્ગુરુ  ઉવાચ :- દોહા :- તૈયે  સદ્ગુરુ  કહે  સાંભળ્ય  વળી,  બીજી  બુદ્ધિ  તું  જાણ્ય ।। એહ તારા  અંતરમાં, હંમેશ કરે છે હાણ્ય ।। ૩ ।। જે જે સંકલ્પ મન કરે, તે તે બુદ્ધિ કરે પ્રમાણ ।। નિઃસંશય નિશ્ચય  કરે, ન ફરે તે નિરવાણ ।। ૪ ।। માત તાત  સુત  સંબંધી, વળી તે વર્ણાશ્રમ ।। ઠીક એહ ઠેરાવિયાં, નાત્ય જાત્ય કુળ  ધર્મ ।। ૫ ।। બાળ  જોબન વૃદ્ધપણું, નામ રૂપ નિરધાર ।। નકી  તે  નિશ્ચય કર્યું, ભર્યું  ભીતર મોઝાર ।। ૬ ।। નર નારી ત્યાગી ગૃહી,  વળી જે લીધો વેશ ।। તેને  તેવું  મનાવિયું, અંતરમાં અહોનિશ ।। ૭ ।। પશુ  પંખી  પન્નગ  નગ,  વન  વેલી  જે જે જાત ।। બુદ્ધિયે  બહુ  નિશ્ચય  કર્યા,  વિદેશ  દેશ  વિલાત ।। ૮ ।। એકએકમાં  અનેક વિધિ, નામ રૂપ ગુણ આકાર ।। એ સર્વે અંતર આણિયાં, કે’તાં ન આવે પાર ।।૯।। જે જે જાણી જગતમાં, વસ્તુ વિવિધ  પ્રકાર ।। તે તે  દઢાવી અંતરે, ભર્યો તેનો ભંડાર ।।૧૦।। અવનિ આપ   […] read more

શિષ્ય  ઉવાચ :- દોહા :- શિષ્ય  કહે  સાચું સહી,  રહ્યું અંધારું ઘોર ।। જેને શાહા સમજતો, તે   તો   નીસર્યા ચોર ।। ૧ ।। વળીવળી  બતાવજો, ઓળખાવજો  અરિ એહ ।। કહો  કપટ કપટીતણાં, હું  સુણીશ  કરી સ્નેહ ।। ૨ ।। સદ્ગુરુ ઉવાચ:- સદ્ગુરુ કહે ચિત્ત તાહરું,  ચિંતવે  બહુ આકાર ।। કહી  કહી  કહીએ  કેટલા, કહેતાં તે  નાવે  પાર ।। ૩ ।। જે મને ઉત્થાને  મેલિયાં,  પ્રજ્ઞા  કર્યા પ્રમાણ ।। તે તે ચિત્ત નિત્ય ચિંતવે, જાગ્રત સ્વપ્ન સોહે જાણ ।। ૪ ।। માત  તાત  સુત  સંબંધી,  દેહ ગેહ ઘર નાર ।। ભાઈ  ભોજાઈ   ભગિની,   એહ   ચિંતવે   વારંવાર ।। ૫ ।। અવગુણ  ગુણ  અરિ  મિત્રને,  સંભારે ચિત્ત સોય ।। સુખદ  પદાર્થ સમજી, ચિંતવે  ચિત્ત નિત્ય પ્રોય ।। ૬ ।। અન્ન  ધન  ધામ  ધરણી,  પશુ  પંખી  ગામ  ગરાસ ।। દેશ પ્રદેશ પુર નગર, ચિત્ત ચિંતવે શ્વ્વાસોશ્વ્વાસ ।। ૭ ।। પેખી  પર  પોતાતણાં,  રાખે હેત  કુહેત ।। એવું  સમજી અંતરે, ચોખું  મનાવે  ચિત્ત ।। ૮ ।। આ પંડિત આ મૂરખો, આ ડાહ્યા ભોળા દોય ।। ચિત્ત  નિત્ય  એમ ચિંતવે, સહજ સ્વભાવે સોય ।।૯।। આ રોગી આ રોગી નહિ,  આ બુઢા જુવાન બાળ ।। આ  રૂપ  કુરૂપ  નારી  નર,  ચિત્ત  ચિંતવે  તત્કાળ ।।૧૦।। પંચભૂતથી  પ્રગટ્યાં, જડ-ચૈતન્યની  જાત ।। અણચિંતવે એકે નહિ, ચિત્ત ચિંતવે દિન ને રાત […] read more