આપણે તો સો બસો માણસને પાંખમાં લઇને ઉડી જાઇએ એવા છીએ, ને તે કરતાં બ્રહ્માંડ આખાના જીવને લઇને ઊડી જાઇએ એવા છીએ, પણ એવું મનાય નહિ : તે શાથી જે મનુષ્યાકૃતિ છે. ૩૧૨ read more

અને જીવની અવળાઇ તે શું કહીએ ! જીવ તે જીવ જ. તે કહ્યું છે: જે ‘ઊટ તો સર્વે અંગે વાંકું’ એવો જીવ અવળો, વળી લંબકર્ણ જેવો જીવ તેનું પણ ભગવાનને સારું કરવું. ૩૧૩ read more

અંતરમાં ટાઢું હોય ને કોઇક વચન મારે તો ભડકો થાય તે સમાધાન કરવાનો ઉપાય તો જ્ઞાન છે. ૩૧૪ read more

અને ભગવાનનો ને મોટા સાધુનો નિશ્વય જેને થયો હોય તે પોતાને પૂર્ણકામ માને, ને બીજાના સંગની અપેક્ષા ન રહે. તેમાં દ્ષ્‍ટાંત : જે જેના ઘરમાં સો કરોડ મણ દાણા હોય તથા સો કરોડ રુપિયા હોય તેને કાળ પડે, તો પણ મરવાની બીક ન લાગે. વળી બીજું દ્ષ્‍ટાંત : જે બે હજાર બખતરિયા ભેળા હોય તેને લૂંટાવાની બીક ન લાગે, તેમજ મહિમા સહિત નિશ્વયવાળાને બીક નહિ. ૩૧૫ read more

અને પૃથ્‍વીનું રાજ કરે ને ન બંધાય જો જ્ઞાન થાય તો, ને તે વિના તે વનમાં જઇને રહે તો ત્‍યાં પણ ભરતજીની પેઠે બંધાય. માટે જ્ઞાન શ્રેષ્‍ઠ છે. ૩૧૬ read more

અને નાનું  છોકરું હોય તેને ભય આવે, તો પોતાનાં માવતરને કોટે બાઝી પડે. તેમજ આપણે હરકોઇ દુ:ખ આવે તો ભગવાનનું ભજન કરવું, સ્‍તુતિ કરવી, તે ભગવાન રક્ષા કરે. ૩૧૭ read more

અને અમારો મત તો અનેક પ્રકારની ક્રિયા કરાવીએ પણ ક્રિયારુપ થાવા દઇએ નહિ ને તેમાં બંધાવા દઇએ નહિ, ને તેનો નિષેધ કર્યા કરીએ. ને બીજા ક્રિયા કરાવે તેતો તેમાં જોડી દિયે, તે ક્રિયારુપ થઇને ક્રિયા કરે, ને ક્રિયામાંથી નિવૃત્તિ પામે તો પણ તેના મનસૂબા કરે, ને અમારો મત એવો : જે ક્રિયા કરાવવામાં પણ ક્રિયારુપ ન થાવું ને ક્રિયા મૂકીને પણ તેના મનસુબા ન કરવા. ને વ્‍યવહાર આવ્‍યો તે ક્રિયા પણ કરવી પડે, તેણે કરીને જ પૂર્ણપણું માનવું નહિ. ૩૧૮ read more

પ્રથમ સાધનકાળમાં તો પૂરું જ્ઞાન થાય નહિ ત્‍યાં સુધી સત્‍સંગનું સુખ આવે નહિ, તે કેની પેઠે ? તો જેમ પ્રથમ થોડો વરસાદ વરસે ત્‍યારે નદીમાં નવું જુનૂં પાણી ભેળું થાય, તે પછી જ્યારે ઘણો વરસાદ થાય ત્‍યારે સર્વે નવું  પાણી થાય, તેમ બહુ સમાગમ કરતાં કરતાં સત્‍સંગનું સુખ આવે છે. ૩૧૯ read more