ફૂટ્યું જળ ઠામ કૂપ ઊંડો અપારજી, પ્યાસા રહ્યાં એહ રાજા સહિત ચારજી
પડ્યું દુઃખ એવું તોય પામ્યાં નહિ હારજી, વળતો રાયે એમ કર્યો વિચારજી
વિચાર કરી એમ બોલિયા, મળ્યું અન્ન કેટલેક દન ।।
ભલે આવ્યું અર્થ અભ્યાગતને, એમ કહી થયા પ્રસન્ન ।। ૨ ।।
ત્યારે ટળી અઘોરી તર્ત થયા, ધર્મદેવ મૂરતિમાન ।।
માગ્ય માગ્ય રાજા મુજ થકી, આપું તને તે વરદાન ।। ૩ ।।
ત્યારે રાય કહે ધન્ય ધન્ય ધર્મ, માગું રાજી થયા જાણી તમને ।।
સુખી રહે સહુ પ્રાણધારી, એની આવે પીડા અમને ।। ૪ ।।
ત્યારે ધર્મ કહે પરની પીડા લિયે, તેને અંગે પીડા આવે નહિ ।।
એહ વિના વણમાગ્યે આપું છું, અવિનાશ ધામે વસશો જઈ ।। ૫ ।।
ધન્ય એ રાયની ધીરજને, ધન્ય સત્યવાદી દયા ઘણી ।।
એવી અનાદિની રીત જોઈ જન, પછી વિચારવી રીત આપણી ।। ૬ ।।
એના જેવી હોય આપણી, તો ઠરી બેસવું એહ ઠીક છે ।।
નહિ તો કસર કાઢવી, એહ જ રૂડો વિવેક છે ।। ૭ ।।
પણ ખજિને ખોટ્ય ન આણવી, જાણવી એ પણ વાત ।।
બીજે બગડ્યે શું બગડે, એહ સમજવું સાક્ષાત ।। ૮ ।।
બીજાં કામ તો કૈંક કર્યા, કેડે રાખ્યું એક કરવું કલ્યાણ ।।
એને સમઝું સમઝવું, એ પણ જાણ તે અજાણ ।।૯।।
આપે જમ્યા વિના આપણી, ભૂખ કહો કેમ ભાંગશે ।।
નિષ્કુળાનંદ કહે સાચું કે’તા, કોઈકને દુઃખ પણ લાગશે ।।૧૦।।
