ઊદ્ધવનું અંતર મન આશ્ચર્ય પામિયુંજી, આપણું ડહાપણપણુંદેખી ગોપીને વામિયુંજી ।
જાણ્યું હરિનું હેત જુવતી ઘટ જામિયુંજી, પછી પ્રમદાને ચરણે ઊદ્ધવે શિશ નામિયુંજી ।।૧।।
ઢાળ –
શિશ નમાવી વળી વંદના કીધી, ધન્ય ધન્ય બાઈ તમે ધન્ય છો । સ્નેહપણ સાચો તમારો, વળી તમે હરિનાં તન છો ।।૨।।
તમારા પ્રેમને પાશલે, વળી સર્વે સાધન ન્યૂન છે । મને થયુંદરશન તમારૂં, તેહ મારાં મોટાં પુણ્ય છે ।।૩।।
પ્રીત તમારી પ્રમદા, તેની રીત અલૌકિક અબળા । તમારી શ્રીકૃષ્ણ સ્વામીની, કોયે કળાતી નથી કળા ।।૪।।
એટલું તો જાણું જો અમે, તમે ગોપીછો ગોલોકની । એહ વિના તો ન હોય આવું, હોય બીજે બુદ્ધિ તો કોકની ।।૫।।
મોટાં ભાગ્ય માતાજી મારાં, જે કૃષ્ણે મુજને મોકલ્યો । સુણી સુધાસમ વાણી તમારી, પ્રેમેશું પીતાં હું છળ્યો ।।૬।।
તમારી પદ રજ માગવા, બાઈ લલચાણું મારૂં મન । તમારા દાસનુંદાસપણું, એહ આપજો જુવતી જન ।।૭।।
બાઈ બાળક બુદ્ધિએ હું બોલિયો, તેનો હૃદયે ન ધરશો રોષ । કાલું બોબડું કહ્યું મેં જેહ, તેહ દાસનો નિવારીએદોષ ।।૮।।
સાચી તમારી પ્રીત સજની, વળી સાચો તમારો સ્નેહ । સાચી ભકિત તમે કરી સુંદરી, આવો પામી અબળાનોદેહ ।।૯।।
મે’ર કરો માતા મુજને, આપો આજ્ઞા તે શિર ધરૂં । નિષ્કુલાનંદના નાથ પાસે, કહો તો જાવાનું હવે કરૂં ।।૧૦।। કડવું ।।૩૭।।
