શિબિ રાજા છે દયાનો નિવાસજી, પાપ કરતાં પામે બહુ ત્રાસજી
તેણે કેમ અપાય મારી પરમાંસજી, તેનો તન મનમાં કર્યો તપાસજી
તપાસ કરી તને મને, ત્રાજુ મગાવ્યાં તે વાર ।।
કાતું લઈ માંડ્યું કાપવા, આપવા આમિષ હોલાભાર ।। ૨ ।।
કાપી કાપી રાયે આપિયું, સર્વે શરીરનું માંસ ।।
તોય ત્રાજુ નવ ઊપડ્યું, તેહ હોલો બેઠો છે જેહ પાસ ।। ૩ ।।
ત્યારે રાયે વિચારિયું, આ તો કપોત કારણરૂપ રે ।।
માટે આપું અંગ આખું એને, એમ કહે છે વળી ભૂપ રે ।। ૪ ।।
ત્યારે બેઠા રાય જઈ ત્રાજવે, હુવો લોકમાં હાહાકાર ।।
ત્યારે હોલો ટળી હુતાશન હવો, હવો શકરો શક્ર તે વાર ।। ૫ ।।
ત્યારે ઇન્દ્ર કહે ધન્ય ધન્ય રાજા, તું જેવો નથી બીજો એક ।।
તન અભિમાની તું નહિ, અમે જોયું કરી વિવેક ।। ૬ ।।
સત્ય ધર્મ નીમ ટેક તારી, ભારે ધારી ભલી તમે ભૂપ ।।
તન તજી બ્રહ્મલોક જાશો, થાશો બ્રહ્મસ્વરૂપ ।। ૭ ।।
પે’લું વે’લું લિયે પારખું, પછી દિયે છે અભયદાન ।।
એવા સંકટને સહન કરતાં, જાણો નથી કાંઈ જયાન ।। ૮ ।।
વામને બાંધ્યા બળિરાયને, પછી પોતે બંધાણા બહુ પેર ।।
હજી સુધી હેતે કરી, હરિ રહે છે એને ઘેર ।।૯।।
એમ વર દઈ સુરેશ ગયા, થયો અતિ જયજયકાર ।।
નિષ્કુળાનંદ હરિભકતને, ગ્રહી લેવું એવું સાર ।।૧૦।।
