દોહા :-
પિયા ચલે પરદેશકું, મહા દુઃખ દૈ ગયે મોય ।।
અબ કબ દેખું કમળને, તરહિ ડગરા જોય ।। ૧ ।।
મેરે મન ઐસી ભયી, સદા રહુંગી સંગ ।।
સુખમેં દુઃખ દેખ્યો નહિ, રચિ હું કુસુંબો રંગ ।। ૨ ।।
મેં ફુલી મિલ પીવકું, જેસે ફુલી જાય ।।
મધુકર પિયા મકરંદ લેહિ, ગયે સો ફેર ન આય ।। ૩ ।।
અબ કબ પિયા આવહિ, મેં વ્રહે વશ કરું પોકાર ।।
જબ પિયા દેખું તબ પોહપકો, કઠે આરોપું હાર ।। ૪ ।।
કયા કરું કિત જાઉં સખી, પિયા ન આયે મુજ પાસ ।।
દેખું ફૂલ ગુલદાવદી, અંતર ભયે ઉદાસ ।। ૫ ।।
વૃંદાવનમેં મેં ગયે, દેખી આંબાકો મોર ।।
પાઘ પિયાકી સાંભરી, રહ્યા ન હૃદિયા ઠોર ।। ૬ ।।
તું મત બેહેકે કેવડા, મોહિ વ્રહ ઉપજત વાસ ।।
દિલ દિવાની ડોલહું, પિયા ન આયે મુજ પાસ ।। ૭ ।।
કયા કહું તોયે કેતકી, તે તો રહી જો ફૂલ ।।
પિયા મેરા પરદેશ હે, સોઈ ગઈ કયું ભૂલ ।। ૮ ।।
કેશર નહિં તું કેશરી, નાહિ ફૂલ એહ નોર ।।
મોયે એકિલી જાનકે, મારત હે આ ઠોર ।। ૯ ।।
તે કહું ગુલસોમના, લેનેકું મોહિ પ્રાન ।।
આ અવસરમેં એકિલી, તબ મારત તું બાન ।।૧૦।।
પિયા ગયે પરદેશકું, મેં એકિલી નાર ।।
ગુલહજારી ગૂંથકે, કિન કંઠ આરોપું હાર ।।૧૧।।
દેખી ફૂલ ડોલરિયો, મેં મન ભયી ઉદાસ ।।
સેજ સમારી કયા કરું, પિયા નાહિ મુજ પાસ ।।૧૨।।
દેખી ફૂલ ગુલાબકો, દલમેં ભયો જયું ડોડ ।।
પિયા ન આયે મુજપાસળે, હવે પૂરે કોણ કોડ ।।૧૩।।
ઝુરી ઝુરી ઝાંખી ભયી, પિયા ન આયે ઘેર ।।
નીરખી ફૂલ નિરવારિકો, પડ્યો પતિ રતિકો વેર ।।૧૪।।
તિલફી તિલફી તપિકે, ખોયે હાલ હવાલ ।।
આયે ઋતુ વસંતકી, તોયે ન આયે લાલ ।।૧૫।।
પિયા ગયે પરદેશકું, નવલ મિલી ત્યાં નાર ।।
દિયો ફૂલ ગઢુલકો, તાતે નાયે મોરાર ।।૧૬।।
મિલી ઠગારી માનિની, લિને વશ કરી લાલ ।।
દિને ફૂલ દાડમકો, તાતે ભયી નિહાલ ।।૧૭।।
દેખે ભોળે દિલકે, રહ્યા જાનુ કયા કિન ।।
દેહિ ફૂલ જાસુલકો, પિયા અપના કર લિન ।।૧૮।।
પિયા પરે પરપંચમેં, તાતે ન આયે નાથ ।।
પ્યારી પિયાવાસકો, ફૂલ દિયો લે હાથ ।।૧૯।।
દેખી કણેર કામસી, ફાલી ફૂલ અપાર ।।
કલિ મળી અલિ રહો, કુમુદ દેઈ વિસાર ।।૨૦।।
અબ પિયા ઘર આઈકે, વિધવિધ કરન વિહાર ।।
ચંદન ચરચી ચંપકો, કંઠ આરોપું હાર ।।૨૧।।
સેજ સમારું સુમને, ચુનચુન ફૂલ ચંબેલ ।।
સજુ સુંદર શણગારકું, આયે મિલે અલબેલ ।।૨૨।।
ગજરા ગૂંથી ગુલલાલકે, બાંધુ દોનું બાંય ।।
પોંચી પોંચે બાંધકે, માળ આરોપું ગળામાંય ।।૨૩।।
સુંદર બસન સોહામને, ધરો શિર પર પાગ ।।
જોયે ફૂલમેં જુઈકે, તૈ હૈયે તોરા લાગ ।।૨૪।।
બોયા મેરે બારમેં, બહુ મરુવા બેહેકાય ।।
મોહન તુમારી મોલ્ય પર, ખોસું તોરા તેમાંય ।।૨૫।।
સારે ફૂલ તે કુંભીકે, પિયા ધરું તોય પાગ્ય ।।
કામે કયા કહું ભયે, અતિ બડે જયું ભાગ્ય ।।૨૬।।
વિની લાવું વનસે, સુંદર ફૂલ અમૂલ ।।
કાને દોનું કર્ણિકાર, લેલે ખોશે યે ફૂલ ।।૨૭।।
ભલે આયે મનભાવતે, પિયા જયું મેરે પાસ ।।
બહુ ફૂલે બોરસરી, લ્યો લ્યો લાલન વાસ ।।૨૮।।
નૌત્તમ ફૂલ નિર્માલીકે, ભરે સુગંધી શ્યામ ।।
પિયા આયે તબ પ્રેમસું, સબ આયે હે કામ ।।૨૯।।
પસ ભરી પાડળકે, લાઉં ફૂલ અપાર ।।
મેરે મિત તમ ઉપરે, વારું વાર હજાર ।।૩૦।।
કેસર ભીને કાનજી, ઘેર આયે ગોવિંદ ।।
પ્યારે પ્રીતમ ઉપરે, વારી નિષ્કુળાનંદ ।।૩૧।।
ઇતિ શ્રીનિષ્કુળાનંદમુનિ વિરચિતઃ પુષ્પચિંતામણિઃ સંપૂર્ણઃ ।
