એવા સુણી બાળકના બોલજી, શંડામર્કે કર્યો મને તોલજી
આ તો વાત ચઢી ચગડોલજી, ત્યારે કહ્યું રાયને મર્મ ભર્મ ખોલજી
ખોલી મર્મ ખરું કહ્યું, પ્રહલાદ તમારો જે તન ।।
તે તો ભકત છે ભગવાનનો, એ મેં જોઈ લીધું રાજન ।। ૨ ।।
આસુર વિદ્યા એની જીભે, ભૂલે પણ ભણશે નહિ ।।
બીજા બાળકને બગાડશે, વળી અવળો ઉપદેશ દઈ ।। ૩ ।।
માટે આડી રખાવો એની આજથી, જે ન ચઢે બીજે વેન ।।
કુળ આપણામાં કેણે ન કીધું, એવું આદર્યું છે એણે ફેન ।। ૪ ।।
ત્યારે હિરણ્યકશિપુ કહે પ્રહલાદને, આવી અવળાઈ તું કાં કરે ।।
નાની વયમાં નિઃશંક થઈ, કાંરે કોઈથી નવ ડરે ।। ૫ ।।
આપું રાજય તને આજથી, અન્ન ધન સર્વે સમાન ।।
ત્રણ લોકમાં કહું તાહરું, કોઈ મોડી શકે નહિ માન ।। ૬ ।।
પ્રહલાદ કહે એહ પાપરૂપ, મને ગમતો નથી એહ ગેલ ।।
ભજતાં શ્રી ભગવાનને, મને સમુ લાગે છે સે’લ ।। ૭ ।।
ત્યારે હિરણ્યકશિપુ બોલ્યો હાકલી, માગી લે છે મુખે શીદ મોત ।।
માનતો નથી તું માહરું, મરી જાઈશ તું તારા સોત ।। ૮ ।।
ત્યારે પ્રહલાદ કહે હવે બોલવું, તેનો કરવો વિચાર ।।
તને તારે મને મારિયો, તેથી પામ્યો છું તું હાર ।।૯।।
ત્યારે હિરણ્યકશિપુ કહે કોપ કરી, તને હણીશ મારે હાથ ।।
તારી રક્ષા કેમ કરશે, નિષ્કુળાનંદનો નાથ ।।૧૦।।
