તેને મેં કરી બહુ બહુ વિનતિજી, પણ વાઘે ન માની મારી એક રતિજી
મારે તો પડી ત્યાં વિકટ વિપત્તિજી, તે જોઈ સિંહ કહે સુણ્ય શુભમતિજી
શુભમતિ સાંભળ્ય સહિ, મૃગપતિ ન મૂકે મુખથી ।।
બહુ દિને મળ્યો બાળક તારો, ઘણું પિડાણો હતો ભૂખથી ।। ૨ ।।
એમ કરતાં હોય ઉગારવો, તો તું જાચ્ય જઈ ભૂપાળને ।।
આપે અંગ જો અરધું, તો મેલું તારા બાળને ।। ૩ ।।
ત્યારે વિપ્ર કે’ મેં કહ્યું વાઘને, એ વાત મુથી કેમ થાય ।।
કદાપિ માગું હું અંગ એનું, પણ રાયે કેમ દેવાય ।। ૪ ।।
અન્ન ધન આપે અવનિ, તે તો સત્યવાદીને છે સોયલું ।।
પણ અંગ કાપીને જે આપવું, એથી બીજું શું દોયલું ।। ૫ ।।
વણ માગ્યાનું જે માગવું, તેનો કરવો તપાસ ।।
વે’રી આપે અંગ અધિપતિ, એવો આવે કેમ વિશ્વાસ ।। ૬ ।।
ત્યારે વાઘ કહે એ વસમું નથી, અંગ આપશે જા તું અચિર ।।
આગે અસ્થ દધીચિયે આપ્યાં, આપ્યું શિબિયે કાપી શરીર ।। ૭ ।।
કર્ણે કવચ આપિયું, આપ્યું બળિયે ત્રિલોકીનું રાજ ।।
સત્યવાદીને છે સોયલું, જઈ જાચો નહિ પાડે તે ના જ ।। ૮ ।।
એમ કહી ઇયાં મોકલ્યો, તરત તમારે રાય પાસ ।।
નથી મગાતું મેં મુખથી, તેમ નથી મેલાતી સુત આશ ।।૯।।
ઉભય સંકટ આવિયાં, એક એક થકી અધિક ।।
નિષ્કુળાનંદનો જે નાથ કરશે, તે જ થાશે અંતે ઠીક ।।૧૦।।
