ત્યાર પછી ત્રણે ચાલી ભૂલ્યાં વાટજી, આગળ આવ્યું ઉજ્જડ નડેડાટજી
ના’વ્યું નીર નદી કોઈ વાટ ઘાટજી, તોય મને નથી કરતાં ઉચ્ચાટજી
ઉચ્ચાટ નથી જેને અંતરે, રહે છે આનંદ ઉરમાં અતિ ।।
દઢ ધીરજ મનમાં ધરી, કરી સઘન વન વિષે ગતિ ।। ૨ ।।
ખેર કેર ખજૂરી ખરાં, બાવળ કંટાળા બોરડી ।।
અતિ અણિયાળાં આંકડિયાળા, લાગે કાંટા જાયે લડથડી ।। ૩ ।।
વાઘ વરુ વાનર વીજુ, શશા સેમર શ્યાળ છે ।।
ચીત્રા માતંગ નાર નોળ, એ વનમાં વીંછુ વ્યાળ છે ।। ૪ ।।
પરવત પર પાવક બળે, પાડે પશુ પંખી બુમરાણ ।।
ઉપર ઉડે શકરા શમળા, કંક કોશી હરવા પ્રાણ ।। ૫ ।।
ઘૂડ હોલા ઘણા ઘૂઘવે, બીજા શબ્દ થાયે ભયંકાર ।।
સહ્યા ન જાયે શ્રવણે, એવા થાય બહુ ઉચ્ચાર ।। ૬ ।।
ભૂંડી કઠણ એ ભૂમિકા, અતિ વિકટ વન સઘન ।।
ચાલી ચરણ ચકચૂર થયાં, ત્યારે થયું એ વન ઉલ્લંઘન ।। ૭ ।।
ચાલી ન શકે ચરણે, ઢળી વળી પડી જાય ધરણે ।।
પામે પીડા બહુ પેરની, તે તો વદને ન જાય વરણે ।। ૮ ।।
મૃતકવત મહી ઉપરે, ત્રણે પડી ગયાં તે વાર ।।
મોડેથી મૂર્ચ્છા ઉતરી, તૈયે થયાં ચાલવાં તૈયાર ।।૯।।
ધીરેધીરે પગ ધરી ચાલતાં, આવી નદી પીધું નીર ।।
નિષ્કુળાનંદ ત્યાં માર્ગ મળ્યો, પછી ચાલ્યાં ત્રણે સુધીર ।।૧૦।।
