દેહ પોષવા સારુ જે દંભ, કરે છે જે કુબુદ્ધિ ।।
ખોટા સુખ અરથે આરંભ, મૂકે નહિ મૂવા સુધી ।। ૧ ।।
તેણે જનમ પશુને પાડ, ખોયો ખોટા કારણે ।।
મોક્ષ મારગે દીધા કમાડ, કડી જડી બારણે ।। ૨ ।।
ફેરો ન ફાવ્યો થયો ફજિત, જીત ગઈ જળમાં ।।
મેલી મુકત મોટપ્યની રીત, ખ્યાતિ કરી ખળમાં ।। ૩ ।।
આપ ડા’પણે આખો દિવસ, દુઃખે ભર્યો દોયલો ।।
કહે નિષ્કુળાનંદ અવશ્ય, ખાટ્યો માલ ખોયલો ।। ૪ ।।
