એની આગળ જો આપણ, કોણ ગણતીમાં આવિયે રે ।।
શીદ ડો’ળીને ડહાપણ, સમજુ શાણા હસાવિયે રે ।। ૧ ।।
જેણે રચ્યું આ જગત, જોને જૂજવી જાત્યનું રે ।।
જોતા મૂંઝાય જાય મત, એવુ કર્યું ભાત્યભાત્યનું રે ।। ૨ ।।
એણે કર્યું એવું એક, થાય નહિ જરૂર જાણિયે રે ।।
વણ કર્યે એ વિવેક, શીદ અભિમાન આણિયે રે ।। ૩ ।।
મેલી ડા’પણ ભોળાપણ, રહીએ દાસના દાસ થઈને રે ।।
કહે નિષ્કુળાનંદ આપણ, તો બેસિયે લાભ લઈને રે ।। ૪ ।।
