એમ બેમર્યાદી થઈ બગડેલીજી, ભકત ન કરવી મર્યાદા મેલીજી
એ તો પરઠણ કરી છે જો પે’લીજી, ન કરવું કામ કોઈ નિયમને ઠેલીજી
ઠેલી નિયમને કામ ન કરવું, મર હોય લાભ જો લાખનો ।।
તોય લલચાવિયે નહિ લેશ મનને, જાણિયે મવાળો કાખનો ।। ર ।।
વારે વારે આવી વારતા, માનજો સહુને મળતી નથી ।।
તે સ્વપ્ન સરખા સુખ સારુ, હારવી નહિ કહું હાથથી ।। ૩ ।।
શરીર કપાય મર સઘળું, થાય ટુકટુક મર તન ।।
પણ ન દેવું કપાવા નાકને, તેની રાખવી ઝાઝી જતન ।। ૪ ।।
જેમ શૂરવીરને સંગ્રામ માંહી, લાગે ઘટમાં ઘાવ કંઈ ।।
પણ ભાગતાં વાગે પૂઠે ભલકું, જાણો એ જેવું બીજું ભૂંડું નઈ ।। પ ।।
એમ ભકત થયો ભગવાનનો, પણ રહ્યો તે દેહનો જ દાસ ।।
કુળ લજાવ્યું છે કેસરીએ, જે ખાવા લાગ્યો મુખે ઘાસ ।। ૬ ।।
ઘરની ગોલીનો ગોલો થયો, રહ્યો હાથ જોડીને હજુર ।।
રાત દિવસ રાજી રાખવા, અતિ આખેપ રાખે છે ઉર ।। ૭ ।।
એવો ભકત ભગવાનને, કહો રાજી કરી કેમ શકે ।।
નિષ્કુળાનંદ કે’ નાદાર નર, ચડ્યો શરીરના સુખને ધકે ।। ૮ ।।
