દોહા –
ચલ ઊત્સવ ચડોતરે, વરતાલે વારમવાર । ઠીક પોતે ઠરાવિયા, જગ તારવા જીવ અપાર ।।૧।।
રામનૌમી એકાદશી, પ્રબોધની જે પાવન । આવે અગણિત એ સમે, સહુ જન કરે દરશન ।।૨।।
સંત અનંત સૌ મળે, વળી ભેળા હોય ભગવંત । તેનાં દરશન કરતાં, પામે પરમ પદ અનંત ।।૩।।
વળી મનોહર મૂર્તિયો, મંદિરમાં સુંદર સાર । જે નિરખે નયણાં ભરી, તે પામી જાય ભવપાર ।।૪।।
ચોપાઈ –
ધન્ય ધન્ય ધામ વરતાલરે, સારો આવ્યો છે સર્વે ૩તાલરે । જેમ મંદિર સારૂં સુંદરરે, તેમ મૂર્તિયો મનહરરે ।।૫।।
ર્નિિખ જન મગન થાયરે, ર્હિખ ર્હિખ હરિગુણ ગાયરે । જળ અમળ નાયે ગોમતીરે, જિયાં નાહ્યા પોતે જગપતિરે ।।૬।।
કરે ઓટા દેરીનાં દર્શનરે, લિયે છાપ તે થાય પાવનરે । અતિ અમુલ્ય આંબલા છાયરે, બેઠા હરિ કરી જયાં સભાયરે ।।૭।।
સુંદર સારૂં શોભેછે તલાવરે, જિયાં જોયા મનોહર માવરે । તિયાં આંબલી એક રૂપાળીરે, બેઠા સંતપતિ પાટ ઢાળીરે ।।૮।।
આંબા ઊભે શોભેછે અતોલેરે, જિયાં હરિ બેઠા હડોલેરે । પ્રેમે પે’ર્યાતાં સોનેરી પટરે, વળી માથે ધર્યો’તો મુગટરે ।।૯।।
એવી જુવેછે જે સર્વે જાગ્યરે, તેનાં કહ્યાં ન જાયે ભાગ્યરે । ધન્ય કૂપ અનુપ એ બેહુરે, નાહ્યા નાથ સાથે સંત સહુરે ।।૧૦।।
ધન્ય ભૂમિકા ભાગ્ય અમિતરે, થઇ હરિચરણે અંકિતરે । ધન્ય ધન્ય એ શે’રી બજારરે, જિયાં હરિ ફર્યા બહુવારરે ।।૧૧।।
ધન્ય ઘર ઓસરી આંગણાંરે, જિયાં પગલાં થયાં પ્રભુ તણાંરે । ધન્ય રાણ્યવાડી ધર્મશાળારે, જિયાં જમ્યાછે સંત સઘળારે ।।૧૨।।
(લાડુ જલેબી સુતરફેણિરે, સેવદલ શિરો ને રોટલી ઝિણિરે । દુધપાક ને પુરી કંસારરે, હરિયે હાથે ફેર્યા વારં વારરે ।।૧।।
સાટા ઘેબર ને માલપુડારે, રસ દહી દુધ મોતિયા રુડારે । ફર્યા પંગતમાં પંચ વારરે, જમ્યા સંત થયો જેજે કારરે ।।૨।।)
એહ આદિ બીજાં બહુ સ્થાનરે, જિયાં જમ્યા રમ્યા ભગવાનરે । જુવે સર્વે સ્થળ એ સંભારીરે, એક એકથી કલ્યાણકારીરે ।।૧૩।।
ભારે ભાગ્ય છે એ ભૂમિતણાંરે, રમ્યા રાજ રાખી નહિ મણારે । જેજે જન જાયગા એ જોશેરે, તેતો અતિ મોટી ખોટ ખોશેરે ।।૧૪।।
લેશે અલભ્ય લાભ અપારરે, તેતો નિશ્ચે જાણો નિર્ધારરે । બ્રહ્મમો’લ જાવાને નિસરણીરે, એવી ઘનશ્યામે કરી ઘણીરે ।।૧૫।।
બહુપેરે ઊઘાડ્યાં છે બારરે, અક્ષરધામે જાવા આવારરે । બહુ રીત કરી બહુનામીરે, આપ્યાં સુખ રાખી નથી ખામીરે ।।૧૬।।
જે અર્થે અક્ષરથી આવ્યારે, સંગે મુગત સરવે લાવ્યારે । તતપર છે તેહ કરવારે, કર્યું એ ધામ બહુ જન તરવારે ।।૧૭।।
કૈક કરશે દર્શન આવીરે, કૈક પૂજશે પૂજા લાવીરે । કૈક જોડશે આવીને હાથરે, તેતો થઇ ચુકયા છે સનાથરે ।।૧૮।।
બેઠા માથેથી મટાડી બીકરે, ઠરી બેસશે ધામમાં ઠીકરે । અવશ્ય કરવાનું હતું તે થયુંરે, પામ્યા ધામ કામ સરી ગયુંરે ।।૧૯।।
તેતો પુરૂષોત્તમ પ્રતાપેરે, બહુ ઊદ્ધારિયા જન આપેરે । હરિ ધારે તે શું શું ન થાયરે, તેનું આશ્ચર્ય ન માનો કાંયરે ।।૨૦।।
ઈતિ શ્રી સહજાનંદ સ્વામી ચરણ કમળ સેવક નિષ્કુલાનંદ મુનિ વિરચિતે પુરૂષોત્તમપ્રકાશ મધ્યે ષડવશઃ પ્રકારઃ ।।૨૬।।
